Seizoensafsluiting wegatletiek met een frisse duik

Ook dit jaar vond weer de seizoensafsluiting van de wegatletiek plaats op de laatste woensdag voor de vakantie. Traditiegetrouw op het strand met een duik in zee, waarna gezamenlijk het glas geheven wordt om de trainers te bedanken en te dromen van mooie (hardloop)tijden.

Tot zover traditiegetrouw, want wat een seizoen was dit! Coronaperikelen, weer terug naar onbeperkt samen trainen, een nationaal record op de marathon en persoonlijke records bij de vleet. En een zeer leuk verzonnen jubileumuitdaging om 2500 kilometer in één maand te lopen. Maar wat bleek: de wegatleten liepen die 2500 kilometer in enkele dagen om uiteindelijk de teller op ruim drie keer het beoogde aantal kilometers te laten stilstaan. Wat een gezamenlijke prestatie!

Een trainer die zeer terecht wordt uitgeroepen tot vrijwilliger van het jaar. Een Rendierenloop midden in de zomer, onder bijzondere omstandigheden (het was voor het eerst lekker weer om te lopen in plaats van het traditiegetrouwe pleurisweer). En zo kan ik nog wel even doorgaan. Nogmaals: wat een seizoen was dit!

Betere omstandigheden dus meer hardlopers in de zee.

Wassenaarse Slag

Maar even terug naar de seizoensafsluiting zelf en naar de traditie. De wegatleten verzamelden zich om 19:30 uur in De Kuil bij de Wassenaarse Slag. De groepen mengden zich zodat iedereen een keer met een andere trainer mee kon. Het was prima weer en misschien daarom leek de groep met stoere stronken die zich onder aanvoering van de voorzitter in het 'overheerlijke' zeewater waagden, een stuk groter dan eerdere jaren.

Daarna was het tijd om, tijdens de eerste regenbui van de avond, de trainers in het zonnetje te zetten. Ids werd tot harTloper 'gebombardeerd' met de (kaas)kogel die Marc kreeg aangereikt tijdens de bewieroking van zijn elegante loopsprong (zal hij nu ook lessen kogelstoten gaan geven?). Inmiddels was de halve avond volgekletst en moest Bert zijn toespraak ongekend kort houden. Maar wel weer lang genoeg om duidelijk te maken dat Fons zijn titel vrijwilliger van het jaar volledig terecht had verkregen.

Een frisse duik in de zee na de training.

Daarna was Ilona aan de beurt. Zij sprong een gat in de lucht in het zojuist verkregen hardlooprokje (zo één die ze altijd al wilde hebben), waarna het direct glashelder was hoe nuttig haar yoga-oefeningen zijn tijdens de warming-up en cooling-down. Tjonge wat mag Voorschoten 97 trots zijn op zijn trainersgilde! Ook vanaf deze plaats ongekend hartelijke dank voor jullie toewijding, vakmanschap en vele, vele prachtige hardloopuren!

Tekst: Frank Snieder